Soms is reizen vermoeiend en dat is jammer, want er is zoveel te zien en te ontdekken, en -jawel- te leren !
Een Marokkaans gezegde verklaart bijvoorbeeld veel: 'Wie niet reist denkt dat zijn moeder de beste kok van de wereld is.'
Wat is het toch spijtig dat het onthaasten maar niet wil aanslaan. Ook nu weer zitten we na net iets te weinig slaap aan de snelweg achter een dienblad met ontbijt.
Het logo van een Franse keten staat boven de ingang en op de servetten, en dat 1500 kilometer boven de noord-grens van Luilekkerland. En het is niet één van de hap-slik-weg- en 'leve het maagzuur'-paradijzen waar de snelweg in grossiert. 'Choke & Puke' worden die vreetschuren plastisch genoemd in het Amerikaanse.
Dus dat hebben de lieden van de asfalt-keten 'Curry & Coke' niet helemaal goed vertaald, al is de betekenis wel bijzonder goed overgezet...

In een wereld waar ook het laatste bastion van prettig eten onderweg is weggevallen, (de blauw-rode schilden met 'Les Routiers' erop zijn helaas ook al geen garantie meer op vers voedsel dat niet uit cellofaan komt en volgestopt is met e-nummers,) is dat beter dan niets.
 

En er worden à la minute wafels gebakken waarvoor jam en crème fraîche al klaar staat. Het ruikt hier nostalgisch verrukkelijk.
De koffie is zonder meer prima !
'Marché' doet ten minste zijn best, of weet de waan hoog te houden.

Even rustig ontbijten. En dan weer verder. we moeten door. Er wordt gewacht. Niet op ons, maar op de spullen die we bij ons hebben.

"Don't you simply love sushi, do you? Dó you ? You don't !?!"
Met schel gekras probeert deze Amerikaanse kraai een geluids barrière te kraken.
Haar vriendin ontkent met evenveel herrie, en de heer van het gezelschap breekt uit in een lach die even buikig als bulderend is.
-"Ik houd niet van de slakken die ze erin stoppen."
"Slangen ? Er zitten helemaal geen slangen in sushi !!"

De kraai begint gierend mee te lachen met de heer, waardoor de jam van de wafel waait.
Meteen is ook duidelijk waarom Amerikanen altijd van die grote auto's hebben gehad; een Toyota Prius zou dergelijke schokgolven helemaal niet aankunnen.

Het misverstand wordt opgelost, waarbij in het midden gelaten wordt of er dan wel slakken in sushi te vinden zouden zijn...
 

Een hele ark aan etenswaardigheden passeert de revue, waarbij telkens weer één van het drietal bezweert dat het echt het allerlekkerste is wat er ooit op tafel is gekomen, om dat moeiteloos te herhalen bij het volgende gerecht dat in de herinnering opduikt ... Tot begrip leidt de opsomming bij geen van drieën.
Dan volgt eindelijk de moraal:
"Ik zeg maar zo, ik hoef echt niet te weten wat het is, als ik het maar lekker vind."
De ramen rinkelen nu ze alle drie in lachen uitbarsten.
-"Toch, paard zou ik niet kunnen eten. Zo zielig !"
"Ach, je moet gewoon denken dat het kip is, dan is er niets aan de hand."

Pluk de dag...
Hoe diep kan pluimvee vallen ?
Haastig ga ik naar de parkeerplaats. Die snelweg, daar zouden we verre van moeten blijven.
Maar ja, er wordt gewacht. Niet op ons. Maar...