Kort achtereen twee maal hetzelfde traject afleggen is interessant, vooral als de eerste maal over snelwegen gereisd is, en de tweede trip per trein is ondergaan.

Waarom zijn de impressies zó anders ?

Zou het kunnen zijn dat we op het asfalt weliswaar machtig mooie vrachtwagens mogen bekijken, maar vanuit het blikken doosje waar we ineengefrommeld door de ruiten naar buiten turen toch vooral een gecreëerde wereld zien, monotoon en slechts gericht op het verbruiken van nog meer brandstof ?

Waar de trein juist panorama's biedt die weids zijn, vol landerijen en boerderijen, sigaren met rietpluimen in slootjes en meren met lelies, velden met vee en hooibalen, en met paarse heideplanten rond roestige rommel die zich langs de rails hebben verzameld.
Dorpen worden niet overgeslagen maar aangedaan of, als er niet voor gestopt wordt, doorsneden.

Zíen we de wereld eigenlijk nog wel als we ons per wagen verplaatsen ?