Er zijn steden in de wereld, waartoe ze niet schijnen te behoren, die met een haast magisch aureool boven prachtige plaatsen als Rome, Brugge, Roermond of Barcelona lijken te staan.

Elk boek en iedere film waarin Venetië getoonzet wordt, is net even mooier en boeiender dan wanneer het verhaal zich in Amsterdam, Boston, Calcutta of Zevenbergen zou hebben ontrold.

Misschien is het daarom beter om verre te blijven van zo'n droomoord, omdat de werkelijkheid enkel maar een ontluistering zou kunnen betekenen ?

Monaco met de romantische autorace, aan de azuurblauwe Middellandse Zee vol drijvende paleizen, voegt zich in de hersens al te gemakkelijk naar haar sprookjeshuwelijk van de prins en de platinablonde Hitchcock-favoriete.

De geheel gerestaureerde opera heeft een wijds terras met gebeeldhouwde hommages aan Berlioz en Dhiagelev onder palmbomen.
Een buste van Massenet troont voor de blad-gouden entree, maar het gebouw zelf ligt in de slagschaduw van het casino.

Veel te dure auto's rijden stapvoets langs benzinepompen waar brandstof twintig cent meer kost dan aan de andere kant van de grens.
Alain Ducasse, kok met zes Michelinsterren verdeeld over twee steden, heeft zijn Monegaske etablissement verstopt in het Hotel De Paris...

Waarom wonen deze mensen met hun exorbitante vervoermiddelen in foeilelijke flatgebouwen ! En kost het hier echt geld om een beetje te lachen ?

Zou de reiziger niet liever even willen doorrijden naar het genoeglijke Genua ? Of eerder het prettige Nîmes aan willen doen om daar te pleisteren ?

Alles speelt zich af in de geest...