-"Het geheim zit hem in de verpakking. Je stopt het eerst in zo'n braadzak, en dan goed omwikkelen met aluminiumfolie. En vastbinden natuurlijk. Op het spruitstuk. Motorkap dicht en al rijdende wordt de maaltijd bereid. Kind kan de was doen."

"Dat heb ik de tv-kok Keith Floyd eens zien doen. De lap vlees die zo gebraden werd, was zo smerig, dat zelfs straathonden er niets van moesten hebben."

-"Ja, je moet natuurlijk wel in een beetje knap karretje rijden, niet in een stinkende olieboot. Ja-ja, je gelooft me niet, hè. Het is echt waar, 't licht uit me ogen ! Het is net als echt koken, al doende leert men. Naarmate je meer op de weg zit, verfijnt de receptuur.

Ik ben wel eens aangehouden op de snelweg, omdat ik consequent 140 reed. Waarom doet u dat nou, vraagt die agent. Nou, zeg ik, anders wordt mijn haantje niet gaar. En ik doe de motorkap omhoog en pak mijn gebraden haan uit. Vleugel of borst meneer, vraag ik nog. Die agent zijn collega erbij roepen; dit gelóóf je niet, roept'ie nog."
"En, kreeg je een bekeuring ?"

-"Neûh, hun vingers waren te vet. Maar echt, geloof me nou, alles kan. Alles. We zouden een kookboek moeten maken. Met voor elk hoofdstuk een ander type auto: neem in een degelijk middenklassertje bij een snelheid van 120 kilometer per uur maximaal twintig minuten voor een literblik soep. Anders ontploft'ie, en dat blijf je maanden ruiken, neem dat maar van me aan."

"En wat eten we dan bij zwaardere wagens ?"
-"Boeuf Stroganoff voor de Bentley. Saus apart..."