Met de stempels in het rijbewijs nog vochtig en voor het eerst in Zwitserland, reed ik een gammele, omgebouwde stadsbus door de nacht. Het gitzwart slechts onderbroken door een verdwaalde portaallamp van een hoeve, lukte het zelfs de sterren nauwelijks de duisternis te doorbreken. Langs de voortjagende wolken kon ook een maansikkeltje geen verlichting brengen.

De maag maakte kenbaar of de weg plots weer een bergafdeling volgde. Alleen op de wereld; een wereld waarin nog zoveel te ontdekken viel. Ik kon overal naartoe, zou overal kunnen zijn. Uit de laatste uitvinding, de Discman, prikkelde 'Madama Butterfly' de fantasie nog meer.

Onvergetelijke nacht. Onvergelijkelijke rijkdom.