De overstap was ruim bemeten, zonder haast en geen problemen. Op perron achttien leek er toch iets ongerijmds.
Aan de overzijde lag het ijzer van spoor vijftien te glimmen.
 
Waar waren zestien en zeventien gebleven ?
Bezat Utrecht een directe overstap naar het ‘Hogwarth’ van Harry Potter ? Waren er soms ondergrondse lijnen, en waarom dan ?
 
Het antwoord van de conducteur was even helder als ontluisterend: “Tussensporen. We stoppen niet overal.”
Er komt wel eens een trein te laat, een enkele maal wordt er helemaal niet gereden, maar stoppen lijkt toch net zo belangrijk.