Het pontje over het IJ verbindt al jaren het Centraal Station, en dus de binnenstad, met Amsterdam Noord. Sinds mensenheugenis pendelt de veerdienst met twee boten over de waterweg, immer de beroepsvaart voorrang verlenend.

Sinds enige tijd vaart er een oude man mee. Hij is zó klein dat zelfs kinderen op zijn kalende kruin kunnen kijken. Zijn weinige haren staan wild uiteen, zodat het toch nog een behoorlijke bos lijkt. Het wit van zijn Sinterklaas-baard is zo vuil dat een costuum-verhuurder hem uit de handel genomen zou hebben.
Zijn kleren zijn netjes, al kan een bepaalde morsigheid hem niet ontzegd worden.

Bij vertrek van de pont pakt hij een plastic bekertje en schuifelt langs de passagiers, zo discreet dat het haast geen bedelen meer is. De vraag naar een cent brandt in zijn grote blauwe ogen, waarin ook wat wanhoop sluimert.

Altijd staat hij op precies dezelfde veerboot; de meest rechter van de twee.
Of ontmoet ik hem telkens rond dezelfde tijd en gebruikt hij een op dagdelen gebaseerde dienstwisseling ?
Vaart hij enkel naar Noord op en neer, of gebruikt hij de andere lijndiensten richting de eilanden ook wel eens ?
Laat hij het andere pontje echt links liggen, of wisselt hij af als de niegus wel erg in zijn nering zit...

Eigenlijk valt er aan die meneer een hoop te vragen.