-"Hahaha ! Nou, als je wilt eten, zul je toch eerst even mijn keuken schoon moeten maken; hahaha !"

Zijn bulderende lach vol scheve tanden wordt door een grijs ringbaardje in toom gehouden. "Maandag gaan we weer open; we hebben een kleine verbouwing. Hoewel dat ons kunnen te boven gaat, haha, dus misschien is het beter om te spreken van een aanpassing." Vergenoegd stopt hij zijn pijp.

-"Dan zie ik u maandag weer. Maar, eh, mag ik u wat vragen ? Heeft u Marcillac ?
"Marcillac ! Haha, ik heb met een levensgenieter van doen. Verkopen doen we het niet, we drinken het allemaal zelf op. Aah, Marcillac. Stevige jongen, voor bij de casse-croute, haha, een wijn die hongerig maakt. Vin Bleu, zoals de dichters zeggen, en dat heeft niks met blauw bloed te maken. Neenee, stoere wijn voor ferme knapen .. en dames. Wijn die de tanden kleurt."
-"Als ik vragen mag: van welke wijnboer ?"
"Van Matha, van Jean-Luc en zijn vrouw, die zelfs mooier is dan hun wijn."
-"En dikke vrienden van Philippe en Denise Teulier, die míjn favoriete Marcillac maken."

"Háá... Zie je wel, ik had gelijk. Een 24karaats levensgenieter. Matha & Teulier, dat zijn de beste... Le Vin Bleu !! Tot maandag."

 

Het is geen menukaart dat in Le Mangevins (wat we zouden kunnen lezen als De Hap-met-wijn) op tafel ligt, maar een Catalogue des Intentions. Daarin staat veel te lezen, maar het eten & drinken is enkel op de achterkant te vinden. Als de kok me het geschrift ziet spellen, buldert hij me toe:
-"Les vins de plaisir, et le plaisir des vins. Aaaah ! Le Semantique!" En hij rolt met zijn lachende ogen. Volgens de intentieverklaring zijn De Wijnen van Plezier per glas te verkrijgen en zijn het vooral wijnen die doen babbelen. Spraakwater dus !

Verder verklaart Le Mangevins zelfs het predikaat Brasserie niet te willen voeren. Nee nee, het is "de eerste Bouchon Toulousain, naar Lyonnais' voorbeeld": een bar, een boîte, een kneipje waar men wordt uitgenodigd goede wijn te drinken, het zich gezellig te maken en te kiezen uit twee voorgerechten en de drie hoofdgerechten. Die op tamelijk unieke wijze worden behandeld.

De foie gras bijvoorbeeld, bestaat uit een hele lever die door de zwarte peper is gerold. Het hele gevaarte wordt gewogen op de schaal die in het midden van de zaak staat. Het gewicht wordt opgeschreven en dan mogen we aanvallen. Op die hele foie !! Na afloop, als we toch nog één laatste extra stukje, nee nee, iets kleiner, ietsjes ... ach, doe ook maar, hebben afgesneden en opgesnoept, gaat het restant weer naar de weegschaal. Zo komen we te weten dat we veel te veel hebben zitten schransen. Een slimmigheidje van de uitbater natuurlijk, maar gastronomisch toch wel verantwoord.
 

 

Als iedereen zo'n beetje zit te eten, verlaat de kok zijn open keuken en begint aan een komische monoloog, waarin politici van hoog tot laag en bekende Fransen met al dan niet bijtend sarcasme aan de kaak gesteld worden. De kok als stand-up comedian, zogezegd.

Gerard komt langs en schenkt me een zes jaar oude Cahors, Domaine des Bateliers, in. Hij knikt geruststellend, ook hij heeft het niet op wijn die teveel door hout wordt gemarkeerd.
-"Het gaat niet snel, maar ontegenzeggelijk zit er een omslag aan te komen."

 

Verder komt hij niet, want de deur gaat open en met een lach en een schreeuw begroet de kok het equivalent van de Jordanese orgelman.
Hier in Gascogne bespeelt hij een trekharmonica en heeft zijn grote zwarte vilthoed tot aan zijn wenkbrauwen getrokken…
Al decennia slijpt hij langs de straten en boites en nog steeds kan hij geen hele liedjes onthouden. Ook verzoeknummers verdrinken na een handvol maten in een volgend deuntje. Hij zingt echter met enthousiasme lángs zijn ontbrekende hoektanden maar dóór zijn walrussnor waarin jaren van borstelen glimt.
-"Eet smakelijk, jeune homme”, zegt hij vriendelijk als hij discreet met de pet rond gaat:"en dat de wijn u moge smaken ! Tja, ja. De jongeren schijnen tegenwoordig water te drinken. Water ! Dat is allemaal viezigheid. Van water wordt je bleek. Wijn moeten we drinken; het bloed van onze Heer ! Jawel. Daar krijg je blozende konen van."

 

Rustig is het niet in de rue Pharaon nummer 46, het is er voor mens en maag wel erg prettig toeven.