"Kan je dan echt niet behoorlijk eten in Beaune !"
Tja, de naam is mythisch voor elke wijnliefhebber, en haar geschiedenis laat zich lezen als een sprookjesboek. Tijdloze verhalen trekken echter ook autobussen vol toeristen aan, en de plaatselijke bevolking weet daar wel raad mee. Het is daardoor lastig om een geschikt restaurant te vinden.

Net buiten de stad is er natuurlijk de onvolprezen brasserie 'La Regalade'. Luilekkerland in een onopvallend hoekje, maar op een handige plek: aan de Route Nationale 74. Deze weg, het stukje van Dijon via Nuits Saint Georges naar Beaune, is het wijnwalhalla op aarde. Alle ronkende namen staan daar op bordjes langs de weg, en de wijngaarden tonen zich van hun beste zijde (, al moet er bij een aantal velden dan wel pittig doorgereden worden...): Fixin, Gevrey Chambertin, Morey St. Denis, Chambolle-Musigny, Clos de Vougeot, Vosne-Romanée, Ladoix, Aloxe-Corton.
Wat een prachtige rit in het ochtendgloren, om daarna te gaan lunchen bij Maria’s Regalade. 's Middags kan dan Beaune ontdekt gaan worden.

Of eerst de stad aandoen, vervolgens dineren in 'La Regalade' en dan noordwaarts, huiswaarts keren, langs al die beroemde wijngaarden waar de laatste zonnestralen een gouden gloed over leggen. Het wordt er niet voor niets la Côte D’Or genoemd !!

Maar stel nu eens voor dat het bezoek aan Beaune uitloopt. Dat is goed mogelijk, want boekhandel 'Athenaeum de la Vigne et du Vin', met prachtige en ook obscure of kolderieke wijn- en kookboeken en stock, heeft een lage drempel die moeilijk te overschrijden is als men er weer uit wil.
Eén straat verder is een zeer beroemde slager gelocaliseerd: Roger Batteault (in rue Monge nummer 4) wiens jambon persilée goddelijk is en zijn rosette nog heerlijker. Dat dierlijkheid zo charmant en delicaat kan zijn !

Dan wordt het toch echt tijd om te gaan lunchen of dineren, en in het stadje zelf blijft dat een probleem.
Hoewel: Claude Maréchal heeft niet alleen verrukkelijke wijnen en een vrouw die ook prachtige wijn maakt, hij heeft ook een schoonzus. Deze Nathalie heeft met haar echtgenoot Philippe restaurant 'Aux Vignes Rouges, Cuisine traditionelle et régionale' geopend. In de schaduw van het legendarische Hôtel-Dieu, in de rue Maufoux. Waarvandaan die boekhandel ook maar één blokje om is.
Op nummer 45 hebben ze een pijpenlaatje geopend. De keuken is open en staat in het midden van de ruimte, zodat we verwelkomd worden door heerlijke geuren en tijdens het smikkelen kunnen we de kok altijd bezig zien.

De wijnkaart, veel te vaak de zwakke plek in eetgelegenheden, is likkebaardend mooi. Natuurlijk zijn er vele wijnen van schoonbroers Claude en Bernard op de kaart te vinden, en ook de Bugey Cerdon van Bartucci staat er op, alsmede een keur aan cru's uit de Côte de Beaune van wijnboeren die geen familie zijn.
 

Op de menukaart is het zeer plaatselijke en beroemde vlees van het stoere, witte Charolle-rund niet te vinden. Wat een logische verklaring heeft:
"We veranderen de kaart eens in de drie maanden. Deze keer staat de Charolais er niet op. Op de vorige kaart wel, maar toen hadden we al problemen. We doen hier alles vers, en de kwaliteit, nou ja... Veel te vet, faux filets die dan toch zo schriel waren dat je ze niet eens op een bord durfde te leggen. Veel te vaak is het enkel diepvries dat er op de markt komt. En vache folle helpt ook niet echt. Dan maar niet, hebben we gezegd, en we hebben het op de kaart doorgestreept. Op de volgende kaart, in de herfst, hopen we het er weer op te kúnnen zetten."
-"Aha, het is dus een universeel probleem ! Een bevriende kok te Amsterdam heeft me verteld dat hij al zijn visgerechten van de kaart heeft gehaald, behalve de 'vis van de dag'. De kwaliteit was namelijk zó ... wisselvallig zal ik maar zeggen, dat hij zijn gerechten niet meer elke dag kon garanderen. Maar wij dachten dat het een Hollands probleem was. Frankrijk, voor ons, is het land waar je op elke hoek en in elke weide de graal kan vinden."
"Helaas, dat is een sprookje meneer."
Ook al... Lekkerbekken aller landen verenigt u !! Want we gaan het afleggen tegen de woeker van McDonalds en Pepsi !! Algehele vervlakking wordt ons deel !

Op de kaart dus geen rund maar wel regionale kikkers, uienconfiture, coq au vin, andouillette, en een keur aan fabuleuze salades. En ook in whisky geflambeerde gamba's, en een gemengde salade du sud-ouest, die natuurlijk niets met de traditie van de Bourgogne te maken hebben.
Dat is echter op slakken zout leggen, en die zaten weer in de Salade bourguignonne, zalige kropsla en lollo rosso vol paddestoelen, slakken en peterselie. Lauw geserveerd en alles kakelvers is dat echt zo'n gerecht waar nimmer genoeg van op het bord ligt. De dressing met mosterdzaad is een crime passionèlle.

Het lammetje met alweer verrukkelijke paddestoelen en een saus van sjalotten is om de vingers bij op te vret'n, en de begeleidende groente, -gegratineerde tomaat, wortel en 3 peulen met BEET, een artisjokkenbodem en de courgette-timbaal- zijn echt zó lekker ! Wat een genot om weer eens te mogen proeven dat groente geen decoratie is.

Gelukkig is dit geen restaurantrecensie, want dan had ik het ook nog over al die desserts op basis van vers fruit moeten hebben. Nu hoef ik enkel te zeggen dat ik ze allemaal heb opgegeten…