-"Zout, zo simpel en zo ... onontbeerlijk...."
"... Italiaans vocaal."
-"Inwrijven met flink veel zout, zodat alle sappen er uit getrokken worden, en morgen met staal afborstelen. Morgen pas."
"Wat zingt ze toch prachtig..."

Twee lijvige heren staan in een keuken-op-wielen en communiceren vooral middels knikjes, een enkele blik en glimlachjes. De een heeft de snijplanken gereinigd en de ander, na zijn schort besmeurd te hebben met zijn handen, heeft een andere cd in de stereo gestopt. Stoofpotten pruttelen op gaspitten, terwijl tussen de heuvels van de Ardennen een lichte nevel blijft hangen en de overgedreven regenbuien rookpluimen aan de hellingen onttrekken. Als de natuur niet zo mooi, zo fris zou zijn, mocht het hier zonder meer guur genoemd worden.
-"Opmerkelijk dat ons zout lang zo zout niet is als, bijvoorbeeld ... het Italiaanse. Dat is echt veel zouter."
"Die zwarte bonensaus, die is echt bremzout."
-"Ho Xi Xi..."
"Niks aan te doen... Ho Tsji Tsji ?"
-"Hollanders willen alles zoet,"
"We kunnen het natuurlijk bij rijst serveren.."
-"dat is zo zonde. Daar weiger ik aan mee te doen."
"..maar ze willen vast geen rijst. Daar is het geen weer voor, zou ik zeggen."
-"Weet je nog, die tomatenketchup van het frietkot te Antwerpen… Onhollands, want niet zoet. Ongezoet is onmogelijk bij ons."
"Wat zouden ze dan wel willen ..."
-"Al kan je een teveel aan zout, en zuur ook, wel camoufleren met een schepje suiker. En, dat is ook wel weer waar, bij ons moet je bij de bakker om een zoutloos brood vragen, waar je op Mallorca bijvoorbeeld juist zoutloos brood krijgt tenzij je duidelijk om het echte werk vraagt."
"Met die muziek zo voel ik me wat Antonio Carluccio-achtig."
-"Kleine toast op Cecilia ?"
"Viva Bartoli."

De één gaat alvast op de drempel van de bus zitten en kijkt uit over de blakende Ardennen, vol schoongewassen groen, geurend naar oerbos en rokend alsof de gulzige hellingen vulkanisch zouden zijn.
-"Wat schenk je ?"
"Tja, wit dacht ik toch maar. Chardonnay natuurlijk. Ik heb maar meteen een heel doosje van die Brigand meegenomen."
-"Die geen Champagne mag heten omdat de wijngaarden er net zo'n vijf - zes kilometer vandaan liggen ?"
"Maar met het geheim van de eeuwige jeugd. Altijd strak, streng en toch fris, zelfs als de witte al zes -zeven jaar oud is. En rijk ! Bijzondere rijkdom, die wijn van Brigand."
-"Eeuwig jeugdig... zoals mevrouw Brigand, die je bij bezoek nooit Madame mag noemen, maar Mademoiselle. Zij is namelijk niet de echtgenote van meneer Brigand, maar zijn zuster."
-"Erg lekker. Dat 'brigand', dat betekent boef, niet ? Of struikrover ?"
"In vervlogen tijden, ja. Nu is het meer 'n deugniet, 'n bengel, dacht ik..."
-"In de buurt van Gevrey-Chambertin, geloof ik dat het was, bevindt zich een wijnboer die vol trots zijn naam over de volle lengte van zijn pui heeft laten schilderen. Hij heet 'Bourrée', dat in de volksmond toch vooral 'bezopen' betekent... Santé."
"Op Cecilia."
-"En Rossini."
"Carluccio."
-"En polenta !! Dat gaan we doen ! Gefrituurde polenta."
"Met cèpes en venkelzaad !"
-"Lekker bij dat suddervlees."
"En in dit weer. En een saus van puur tomaat met tuinkruiden. Ongezoet natuurlijk."
-"'t Is flink kil vandaag."
"Waterkou."
-"Trekt in de botten."
"Maar 't buikje is warm."
-"Volgens oud-Frans gebruik..."
"Geleerd op de hellingen van Condrieu. Winter, koud, guur, maar de terrasmuurtjes in de wijngaarden moesten gerestaureerd worden. De dag begon met het eerste licht en een bezoek aan de boer naast de wijngaard. Na de ochtendgroet, de handdruk.."
-"Vooral de handdruk !"



"..en na twee boordevolle Duralex-glazen witte mengwijn, van alle hybriden die de boer in zijn tuin had staan, kon de dag beginnen."
-"Een warme buik halen... Een goed principe; valt wat voor te zeggen, vind ik."
"Nog één maal bijschenken dus en dan gaan we weer door."
-"Heb jij al zout en peper bij het vlees gedaan ?"
"Zout mag er veel later bij."
-"Behalve bij het braden. Het groffe zeezout mag dan lekker meteen meegebakken worden. Niet teveel natuurlijk. Maar dat geeft mooie kristallen op het vlees. Een mooie beet."
"Zouden ze het waarderen als we deze witte wijn bij de lunch zouden serveren ?"
-"Hmmm ? Wat zeg je ?"
"Nou zeg, niet zo afwerend. Dat kan toch best, wit bij vlees ? Zoals sommige rode wijnen ook prima kunnen bij vis. En ze zullen ook wel behoefte hebben aan een warme buik, denk je niet ?"
-"Oh ja ... Natuurlijk. Tuurlijk wel. Maar, uh, we hebben maar één doosje…”