"Héé, dag jongen, ben je daar dan weer 'ns !"

En na de stevige handdruk en een kneepje in de schouder, waarin drie maanden absentie wegsmelten:"Kom, dit moet je even proeven. En eerlijk zeggen wat je er van vindt hè."

De ontvangst in 'Brasserie Pielanen' op de Rozengracht is schier Jordaans, dus hartverwarmend. Maar eerlijk proeven ... dat is zo makkelijk nog niet, bevattelijk als de mens is voor indrukken, en vooroordelen.
Albert schenkt de glazen vol en zet de fles neer. De witte wijn fonkelt en op het etiket prijkt het Egyptische symbool voor wijn. Dit is een fles 'Prieuré-Roch', het Bourgondische domein waarmee een van de twee eigenaren van 'Romanée-Conti' poogt te bewijzen dat zelfs het summum overtroffen kan worden.

Over beïnvloeding gesproken!

-"Tja, ik heb toch wat het gevoel dat de Pré van Roch bij rood ligt", mompel ik, terwijl ik ruik en wals en meer en meer onder de indruk raak:"... maar misschien is dat een idee-fixe."



"Proef 'ns !", grijnst Albert, die na een laatste snufje een slok neemt.

Ik wals nog een keer, ruik nog een keer, en "... toch wel héél erg lekker ..."
"Maar hoe typeer je dit nou .."

Nadenkend staan we naast elkaar in het oneindige te staren.
"Rins zonder appelig te zijn ..."
"Nooit geweten dat zuren zo móói kunnen zijn ..."
"Geweldig toch !", roepen we in koor.

Gasten wenden verrast het hoofd. Ik zoek maar snel een tafeltje. Met mijn glas. Brood wordt geserveerd. Meer is voor dit ogenblik ook eigenlijk niet nodig. De volgende gangen zullen verrassingen zijn. Ik ga er eens goed voor zitten en nip van mijn Prieuré-Roch Grande Ordinaire Blanc.

Ik ben weer thuis !!